Sa 'Psycho' na Lumilipas ang 60 ni Alfred Hitchcock, Inaanyayahan Kami ng Actress na si Janet Leigh na papasok sa Shower — 2024

Bumalik sa tag-araw ng 1975, Mga panga - at ang kuwento nito ng isang mahusay na puting pating na sumisindak sa isang pamayanan ng tag-init - natakot sa karamihan ng populasyon sa labas ng karagatan. At sa mabuting kadahilanan: doon sa bukas na dagat, pinapaalalahanan ang mga manlalangoy na ang panganib ay maaaring lumubog sa kailaliman. Sa pag-iisip na iyon, maaaring magtaltalan ang direktor na iyon Alfred Hitchcock ’S Psycho , pinakawalan 15 taon mas maaga, ay talagang pantay higit pa epektibo, sapagkat natakot nito ang mga tao sa labas ng shower . Ang isa sa kanila ay ang yumaong artista na si Janet Leigh, na ang Marion Crane ay natagpuang patay sa isa sa Bates Motel.

'Tumigil ako sa pag-shower at ako lamang maligo ka, ”nakaugnay siya sa amin noong isinusulong niya ang kanyang autobiography, Talagang Nagkaroon ng Hollywood. 'At kapag nasa isang lugar ako kung saan ako makakaligo lamang, tinitiyak kong naka-lock ang mga pintuan at bintana ng bahay. Iniwan ko rin ang pintuan ng banyo na bukas at shower na may bukas na kurtina. Ako po palagi nakaharap sa pintuan, nasaan man ang shower head. ' Matalinong babae.

KAUGNAYAN: 10 Mga Bagay na Hindi Mo Nalalaman Tungkol sa 'Psycho' ni Alfred Hitchcock

pasko sa graceland home para sa holiday cast

Sa loob ng 'Psycho' Shower Scene

(IFC Hatinggabi / kagandahang-loob ng Everett Collection)

Psycho , batay sa nobela ni Robert Bloch at ipinagdiriwang ang 60 nito^ikaanibersaryo, ay isang pelikulang nakatatakot sa sobre na sa araw nito ay tunay na nakakagulat. Maluwag na batay sa real-life serial killer na si Ed Gein, ang balangkas ng pelikula ay pinagnanakaw ni Marion Crane ng $ 40,000 mula sa kanyang realtor boss upang makasama niya ang kanyang kasintahan. Sa pagmamaneho sa kanya, isang malakas na bagyo ang pinipilit siya sa kalsada at papunta sa paradahan ng Bates Motel, kung saan nakilala niya ang proprietor na si Norman Bates (Anthony Perkins), na may kaugaliang magbihis at magsalita tulad ng kanyang ina - na kanyang nalason - at, ipinapalagay ang kanyang katauhan, pinapatay ang mga tao, sa kasong ito, si Marion. Ang pagkamatay na iyon ay dumating sa loob ng 20 minuto sa pelikula habang ang babae ay mahina sa shower, na nahuli ang madla nang walang bantay at higit na binago ang pokus ng kwento.

(Koleksyon ng Everett)

Nagustuhan ni Leigh ang kabalintunaan ng sitwasyon na habang ninakaw talaga ni Marion ang pera, kasunod ng pag-uusap kasama ang isang pre-psychotic na si Norman ay masidhing balikan niya ito at ibalik siya. 'Narito ang isang babae na nakipagtulungan sa kung ano ang nagawa na, ”she said. 'Ang naglaro sa aking isipan ay ang hindi maiwasang magkaroon ng diskarte. Naliligo siya at para itong paglilinis. Babalik siya at haharap sa musika. At ang pagkakaroon ng ganoong uri ng pagtatapos ay labag sa gusto o inaasahan ng madla. '

(Koleksyon ng Everett)

Talagang maayos siya sa pagiging bahagi lamang ng pelikula dahil ang tanong tungkol sa kung anong nangyari kay Marion Crane ay tatagos sa natitirang bahagi nito. Inilarawan niya ang kuwento ni Marion bilang 'pantomime,' dahil sa ang katunayan na ang tanging relasyon lamang niya ay ang kasintahan na si Sam Loomis (John Gavin) at ang maikling oras na ginugol niya kasama si Norman. Tapos tapos na.

(Koleksyon ng Everett)

'Ang natitirang larawan,' sabi ni Leigh, 'ay nakatuon sa nangyari kay Marion. Ang pinag-usapan o naisip mo tungkol sa buong larawan ay si Marion, sapagkat ang lahat ay patuloy na iniisip na makikita nila siya muli. Paano kaya sinuman makipagtalo sa ganoong uri ng bahagi? '

(Koleksyon ng Everett)

Kahit na Hitchcock's hangarin ay upang taasan ang kalidad ng panginginig sa takot film, ang pagkakasunud-sunod ng shower talagang nakabukas Psycho sa isang piraso ng sining, ang kamatayan-sa-45-segundo na ito, hindi katulad ng anumang naranasan ng madla dati. Isang linggo ang ginugol sa pag-film nito at mayroong higit sa 70 mga set-up ng camera. Sa isang pakikipanayam sa oras na iyon, ipinaliwanag ni Hitchcock na ang isang espesyal na ginawa na katawan ng tao ay itinayo na pipilipitin ang 'dugo' na dapat na tumalsik palayo sa kutsilyo, ngunit sa huli ay napagpasyahan niyang huwag gamitin ito, sa halip ay sumama sa isang hubad na modelo. na pumalit sa pwesto ni Leigh kung kinakailangan. Ang mga kamay, balikat, at ulo lamang ni Leigh ang ipinakita, ang natitirang mga imahe ay ang stand-in. Ang kutsilyo na kinukuha sa kanya ay hindi talaga hinawakan ang isang katawan, ngunit sa mabilis na pag-edit ng montage, mukhang ito.

"pat pari"

(Koleksyon ng Everett)

Dahil sa pag-censor ng oras, walang paraan na maipakita nila ang kahubaran, bagaman marami ang susumpa na mayroon. Pinatawanan ng aktres na, 'Nang matapos ang shower scene, nagsuot ako ng moleskin sa aking mahahalagang bahagi. At hangga't sa palagay mo nakakita ka ng isang bagay, hindi mo nakita anumang bagay , dahil hindi mo ito maipakita noon. Ito ay literal na labag sa batas. Ngayon kapag sila ginawa gumamit ng isang hubad na modelo ay kapag si Norman ay pumasok sa banyo sa dulo ng lahat ng ito at hinila ang katawan na nakabalot sa shower na kurtina. Iyon lamang ang oras na alam ko sa isang hubad na modelo. Ngunit, muli, sa akin wala kang nakikita. Isang tiyan ngunit, sapagkat napakabilis ng paggupit at sinabayan ng musika, ikaw ay tulad ng, 'Sa Diyos, nakita ko siyang hubad.' '

(Pangkalahatang Mga Larawan)

Ang pag-edit ng George Tomasini at musika ni Bernard Herrmann ay nagtutulungan upang gawing isa sa pinakamabisang nakunan ng pelikula ang pagpatay sa shower, subalit sinusundan ito ng isang sandali na halos kapani-paniwala, pinatugtog nang walang musika. sa patay na mata ni Marion Crane, na nakahiga sa sahig ng shower, para sa isang pagbaril na tila tatagal magpakailanman - at hindi kailanman kumurap si Leigh. Ang ilan ay iminungkahi na ito ay talagang isang larawan pa rin na may mga patak ng tubig na sinablig dito, na, kung ikaw ay matalino, ay hindi isang bagay na iminumungkahi mo sa artista. Nakakaloko, ginawa namin.

(Koleksyon ng Everett)

'Yan ay hindi true, ”walang pag-aatubiling pahayag niya. 'Mga tatlong linggo bago namin ito kinunan, nagpunta kami ni G. Hitchcock sa mga optometrist. Gusto niya akong ilagay sa mga lente na magbibigay sa akin ng nakakatakot na hitsura. Sa oras na iyon - tandaan, nagsasalita tayo huli 1959 / unang bahagi ng 1960 - para sa akin na magsuot ng mga lente na iyon ay tumagal ng anim na linggo para masanay ang aking mga mata sa kanila.

(Pangkalahatang Mga Larawan)

'At kung ako hindi , 'Patuloy niya,' maaaring napinsala nito ang aking mga mata. Sinabi ni G. Hitchcock, 'Sa gayon, hindi mo magagawa iyon.' Sinabi ko, 'Hindi, hindi namin magagawa,' at sumagot siya, 'Magagawa mo lamang ito sa iyong sarili.' Kaya ako hinawakan ang tingin na iyon. Ito ay hindi isang litrato! '

Napangiti siya. 'Ako ay sabihing hindi madali. '

john belushi death scene

Mag-click para sa susunod na Artikulo